چرا برخی اعتراض ها ناگهان به فوران خشم مبدل می شود؟
كونفه: سیتنا نوشت: سازمان های پیشرو و مدیرانی كه تامین حقوق قانونی و رسمی كاركنان خودرا همچون وظایف شرعی و قانونی و انسانی خود تلقی می كنند، در این خصوص باید دریچه های ارتباطی خودرا به روی كاركنان باز كنند و با رفع كاستی هایی كه برشمردیم، زمینه های بروز نارضایتی را از بین برده و از اعتراض ها پیشگیری كنند.
محمد امامی، كارشناس ارشد ارتباطات در یادداشتی كه نسخه ای از آن در اختیار سیتنا قرار گرفت، نوشته است: من اعتراض دارم....
تو اعتراض داری....
اما به چه چیز یا به چه موضوعی اعتراض داریم؟ آیا سازمان متبوع ما برای این كه اعتراض های ما شنیده شود راه ها و سازِكارهای مناسبی را تدارك دیده است تا صدای من و تو و دیگر همكاران را به گوش مسئولان ذیربط برساند؟ آیا در سازمان متبوع ما ساز و كاری مطمئن برای شنیدن صدای همكاران وجود دارد؟ به راستی تا كنون فكر كرده اید چرا بعضی از اعتراض ها به رغم تكرار آنها هنوز هم استمرار دارد و مشكلات مزبور هنوز لاینحل باقی مانده است؟ یا تا كنون به این اندیشیده اید چرا برخی اعتراض ها ناگهان به فوران خشم مبدل شده و از حالت طبیعی بیان ساده اعتراض به راه های خشن تر و فراگیر تر از سازمان ما كشیده می شود؟ ️نبود یا كمبود گوش شنوا
️نبود یا كمبود عزم جدی برای توجه به نیازها و خواسته های كاركنان
️وجود فضای سرشار از بی اعتمادی و هراس و خودسانسوری
️وجود تبعیض آشكار و ناروا در بین كاركنان
️نبود یا كمبود هنر و مهارت گفت و گو در بین مدیران و بخش هایی كه مسئولیت ارتباط و تعامل با كاركنان را دارند
️وجود مدیرانی مستبد و خودرای و مغرور كه گفت و گو با كاركنان را در دستور كار و برنامه های خود قرار نداده اند
️منفعت طلبی كاسبكارانه بدون توجه به حقوق قانونی كاركنان
️نبود ساز و كار مناسب برای شنیدن صدای كاركنان
️نبود مكانیزم دریافتَ ثبتَ تجزیه و تحلیل، انتقال صدای كاركنان و پیگیری مشكلات آنان تا رفع كامل مشكل
️نبود نظام پاسخگویی مناسب
️نبود نظام صحیح ارزیابی عملكرد
️نبود نظام تشویق و تنبیه همچون كاستی هایی است كه منجر به بروز و فراگیر شدن دامنه اعتراض ها و نارضایتی های كاركنان می شود. سازمان های پیشرو و مدیرانی كه تامین حقوق قانونی و رسمی كاركنان خودرا همچون وظایف شرعی و قانونی و انسانی خود تلقی می كنند، در این خصوص باید دریچه های ارتباطی خودرا به روی كاركنان باز كنند و با رفع كاستی هایی كه برشمردیم، زمینه های بروز نارضایتی را از بین برده و از اعتراض ها پیشگیری كنند. فراموش نكنیم كه برخی رفتارهای پوپولیستی و عوامگرایانه مانند حضور نمایشی در بین كاركنان یا نماز جماعت، باز گذاشتن در اتاق برای كاركنان، گر چه ظاهر قابل قبولی دارد، اما تا زمانی كه اقدامات نظام مند و هدفمند جدی برای استقرار ساز كار مناسب و توجه جدی و دغدغه مندی برای تحقق آن صورت نگرفته باشد، هیچگونه تاثیر مثبتی بر فضای ارتباطی سازمان ایجاد نخواهد كرد. چنانچه در اتاق مدیران باز باشد و كاركنان به سبب شرایط نامناسب حاكم چه به صورت واقعی و چه به صورت ذهنی جرئت ابراز دیدگاه های واقعی و مطالبات قانونی خودرا نداشته باشند، امكان شنیدن و درك نیازها و خواسته های كاركنان فراهم نمی گردد و در ارتباطی هم كه شكل می گیرد كاركنان از خودگشودگی ندارند و حرف دلِ خودرا بازگو نمی كنند! مدیران و سازمان هایی كه برای سرمایه های انسانی خود اهمیت قائل هستند و آنان را موتور محركه توسعه می دانند از هر فرصتی برای ارتباط كارآمد و موثر و مفید با كاركنان خود استفاده می نمایند و آنان را برای خلق موقعیت های مناسب پیشرفت تجهیز می كنند. مدیران و سازمان هایی كه اهمیتی برای سرمایه های انسانی خود قائل نیستند و به صورتی تحقیر آمیز به آنان نگاه می كنند، و دائم به بهانه های مختلف كاركنان را گرفتار استرس و بی اعتمادی و هراس می كنند، حتی فرصت های پیش آمده را به تهدید تبدیل می كنند و تنها هنرشان بحران آفرینی و سركوب انگیزه های شغلی است. شما چه تصوری از سازمان متبوع خود دارید؟ و سازمان متبوع خودرا جزو كدام دسته از سازمان هایی كه اشاره كردیم می دانید؟ و برای بهبود وضع ارتباطات سازمانی در سازمان متبوع خود چه پیشنهادی دارید؟ 2323
منبع: كونفه
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب