عکس راز اعجاب انگیز جایگزینی دندان مار !
به گزارش کونفه، محققان توانستند روش منحصربفرد مارها برای جایگزین کردن دندان هایشان را کشف کنند که به شناسایی رده بندی فسیل آنها هم کمک کرد.
پریسا عباسی- بر مبنای مطالعه جدید که به سرپرستی محققی از مرکز علوم بالینی، دهان، و کاربردی سازی در کینگزکالج لندن انجام شد، تفاوت های کلیدی در روش جایگزینی دندان توسط مارها و سایر خزندگان شناسایی شد و آنها مکانیزمی را تشخیص دادند که به مارها اجازه می دهد تا دندان های قدیمی خویش را بریزند و دندان های جدید را جایگزین آن کنند.
بیشتر خزندگان به صورت دائمی دندان های خویش را با دندان های جدید جایگزین می کنند. با این وجود، در آروارهس مارها هیچ نشانه ای از این که چطور آنها دندان های قدیمی خویش را برمی دارند وجود ندارد. در صورتی که سایر خزندگان، برخلاف مارها، دارای حفره های جایگزینی دندان هستند که با شروع رشد یک دندان جدید ایجاد می شوند. این حفره های جایگزینی، پایه های دندان قدیمی تر را می خورند و در فرآیندی به نام تحلیل رفتن دندان خارجی، کمک می کنند.
یافته های این مطالعه نشان داد که مارها فاقد این حفره ها هستند و در عوض قادرند دندان های قدیمی را از راه عملکرد غیر معمول ادنوکلاست ها (سلول هایی که بافت دندان را بر می دارند) که عاج دندان را از داخل تجزیه می کنند، برداشته و دندان جدید را جایگزین کنند.
این یافته ها نشان می دهند که شواهد این تحلیل رفتگی داخل دندان را، میتوان حتی با استفاده از روش های غیرتهاجمی، نظیر اسکن توموگرافی کامپیوتری هم تشخیص داد. محققان با ترکیب این رویکردها، نشان دادند که این شکل منحصربفرد برای جایگزینی دندان، در سراسر درخت تکاملی مارها وجود دارد.
دکتر آرون لبلانک، نویسنده ارشد این مطالعه و مدرس علوم زیستی دندان در دانشکده دندانپزشکی، دهان و علوم جمجمه و صورت می گوید: «با اکتشافات جدید فسیل مارهای باستانی، درازای عمر آنها به دوران دایناسورها می رسد. اما امکان دارد زمانی فرا برسد که تفاوت بین «مارمولک» و «مار» بسیار گنگ و مبهم شود. ما به نشانه های تشریحی نیاز داریم که مختص به مارها باشند و نیاز داریم این نشانه ها در تمام گونه های زنده و یا منقرض شده مارها، و یا حتی فسیل های آنها، حفظ شده و قابل شناسایی باشند. امکان دارد بتوانیم با استفاده از مکانیسم ریزش دندان در مارها، مدارک جدیدی که مستقل از آناتومی جمجمه و بدن آنها باشد، برای شناسایی گونه فسیل هایی که آرواره های آنها را در اختیار داریم، عرضه دهیم و ثابت نماییم که آنها متعلق به خانواده مارها بوده اند.
جایگزینی این چنینی دندان، در هیچ خزنده یا مارمولکی وجود ندارد. هر یک از دندان های مارها، در مقاطع مختلف زندگی، تغییرات شگرفی را تجربه می کنند: پالپ داخلی هر دندان، پر از سلول های بزرگی می شوند که آغاز به خوردن دندان ها از داخل می کنند. این فرایند در نهایت پایه دندان را ضعیف می کند تا دندان از فک جدا شده و جای خویش را به دندان جدیدی که درحال رشد است بدهد.
محققان با استفاده از توموگرافی کامپیوتری، اسکلت های گونه های موجود را بررسی کردند و داخل بافت های دندانی باقیمانده از ادونتوکلاست ها «علامت گزیدگی»ای را شناسایی نمودند که می توانستند باردیگر داخل دندان ها جذب شوند.
سپس محققان از این روش برای تشخیص «علامت گزیدگی» در داخل دندان های مار فسیلی Yurlunggur و یکی از قدیمی ترین فسیل های مار یافت شده، که یک قطعه آرواره ۱۵۰ میلیون ساله پرتالوفیس است استفاده کردند. این نشان داد که این خصوصیت از نخستین ابداعات خانواده مارها، حتی پیش از زمانی است که آنها سایر اندام خویش را از دست بدهند.
منبع: phys
منبع: كونفه
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب