پروانه ها هر روز می سوزند
کونفه: ادیبان و شاعران چند کشور با اظهار همدردی با بیماران پروانه ای نکته ها گفتند؛ یکی گفت «ای بی» بازهم با قدرت به سلاخی خود ادامه می دهد؛ دیگری گفت این پروانه ها هر روز در خویش می سوزند و یکی هم تحریم کنندگان داروهای این بیماران را به حرمله تشبیه کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا عظمیٰ زرین نازیه شاعر پارسی زبان و استاد دانشگاه پنجاب پاکستان، شامگاه جمعه سوم اسفند در نشست ادبی «پروانه های رخمی» اظهار داشت: حال که درباره ی پروانه ای ها صحبت می کنم، این بیت سعدی در ذهنم تداعی می شود «ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز؛ کان سوخته را جان شد و آواز نیامد.»
وی اضافه کرد: این پروانه ها هر روز در خویش می سوزند و همیشه با سوختن خود می سازند. چه بسا این پروانه ای ها حتی در لمس محبت آمیز پدر و مادر هم مهربانی و شفقت را احساس نکنند که دست شفقت هم پوست نازک تر از بال پروانه ای آنها را پاره پاره می کند.
دانشیار گروہ زبان و ادبیات فارسی دانشگاہ پنجاب لاھور پاکستان با اشاره به آیه ۸۰ سوره شعرا اظهار داشت: ما معتقد هستیم که خداوند بالاتر از همت بندگانش به آنان درد نمی دهد. البته در دنیا بعضی مواقع احساس می نماییم که دایره زندگی بر ما تنگ می شود اما در صورتیکه وسایل و اسباب آن مهیا باشد، می توان با بیماری مبارزه کرد.
زرین نازیه از مردم خصوصاً اهالی رسانه خواست تا چه با قلم و چه با برداشتن قدمی برای تهیه داروی بیماران پروانه ای به آنان کمک کنند و اضافه کرد: به یقین خداوند بزرگ و برتر ما را برای بندگی به این دنیا فرستاده است و این بندگی بدون تردید تنها در عبادت های شخصی خلاصه نمی گردد، بلکه ادا کردن حقوق بندگان از بزرگترین عبادات شمرده می شود.
نور امید در دل های پروانه ای با یک شعر
سید محمدرضا سلسکوت شاعر پارسی زبان و استاد دانشگاه کشمیر هند ضمن محکوم کردن تحریم های ظالمانه آمریکا برای خردسالان پروانه ای از اهمیت شعر در آگاهی بخشی عمومی و خدمت به این بیماران سخن گفت و گفت: شعر، نه فقط کلمات روی کاغذ، بلکه صدایی است که می تواند پرده های بی تفاوتی را کنار بزند.
وی اضافه کرد: شاعران به خاطر انسانیت، از هر مللی هم باشند، می توانند با زبان شعر، این رنج را به تصویر بکشند؛ احساس همدردی را در دل ها زنده کنند و جهانیان را متوجه حقیقت کنند. گاهی یک بیت شعر می تواند هزاران دل را بلرزاند، اشک را در چشم ها جاری کند و صدای مظلومیت را به گوش آن هایی برساند که شاید تا حالا نشنیده باشند.
سلسکوت اضافه کرد: علاوه بر این، شعر می تواند خودِ بیماران را نیز تسلی دهد. آنها که در تاریکی رنج هایشان تنها مانده اند، شاید در کلمات یک شاعر، نوری از امید بیابند. در قصه های صبر، در حکایت های ایستادگی، در ترانه هایی که از امید سخن می گویند، نیرویی است که می تواند آنها را در مقابل دردهایشان مقاوم تر کند.
آرزوی یک بیمار پروانه ای
زهرا مؤذنی شاعر و نویسنده که خود از مبتلایان به بیماری پروانه ای است، گفت: کمبود پانسمان و هزینه های بالای داروها، سردرگمی در پیداکردن کِرِم و پمادی که برای ترمیم زخم ها مؤثر باشد و شاید مقداری از درد و سوزش زخم ها را کمتر کند همچون مشکلات همیشگی بیماران پروانه ای ست.
وی در لابلای سخنان خود از آرزوی دیرینه اش برای دیدار با رهبر معظم انقلاب گفت و اضافه کرد: مرموز بودن این بیماری سبب شده هر بار به روشی جدید بیمار را غافلگیر کند و علاوه بر تخریب پوست، اعضاء دیگر بدن همچون چشم ها، دندان ها، دهان، گلو و مفاصل را نیز بی نصیب نگذارد.
مؤذنی اضافه کرد: چقدر هولناک است روزی که بیماری در یک زخم رخنه کند و آنقدر آنرا بِجَود تا به گوشت و عمق استخوان برسد و تا بیمار به خود بیاید با جای خالی دست یا پایی مواجه می شود که در اثر سرطان پوست، زیر ساطور جراحی جا مانده است و باز این پایان ماجرا نیست و «ای بی» بازهم با قدرت به سلاخی خود ادامه می دهد.
وی اضافه کرد: بااینکه این بیماری خیلی مشکل و طاقت فرساست اما مانع از آن نشده که نتوانیم استعدادهای نهفته در پسِ زخم ها و دردهایمان را پیدا نکنیم و صد هزار مرتبه شکر که از هر پیله زخم و دردی، پروانه هایی موفق و مستعد سربرآورده اند. وقتی خدا به پرواز پروانه های رنگین خود در خلعت دکتر، مهندس، نقاش و نویسنده می نگرد، زمزمه می کند «فتبارک الله احسن الخالقین».
نقاشی مبارزه و جهاد با رنگ خون پروانه ای
فاطمه آزادی منش شاعر، نویسنده، و فعال رسانه از سوریه اظهار داشت: بیماران پروانه ای برای ادامه زندگی می جنگند و با تمام عزم و اراده خود در مقابل سختی ها و چالش هایی که بیماری برایشان ایجاد کرده است، ایستادگی می کنند. از یک سو با چالش عدم دسترسی به درمان قطعی مواجه اند و از طرف دیگر با سیاست تحریم های ظالمانه مدعیان دفاع از حقوق بشر، از ساده ترین درمان های موجود محروم هستند.
این نویسنده سوری اضافه کرد: از صاحبان روح های پاک درخواست می کنم که به این قهرمانان که نقاشی مبارزه و جهاد را با رنگ خون خود ترسیم کرده اند، به هر شکل ممکن یاری رسانند. آنها امیدوارند که نور و شفا را ببینند و همگی با عقیده و ایمان به اینکه نور خداوند با آن هاست و به آنها کمک می نماید، ایستاده اند و از تجلیات این نور، همبستگی قلب ها و ارواح با آن هاست و کلماتشان از روح همکاری ناشی می شود
تو کز محنت دیگران با غمی
سید حکیم بینش شاعر و فعال رسانه از افغانستان اظهار داشت: در ایران به سبب تحریم ها، همچون تحریم های دارو از طرف آمریکا، بیماران پروانه ای با مشکلاتی چند برابر مواجهند. از طرف دیگر کمبود یا گرانی داروها و تجهیزات پزشکی مورد نیاز بار سنگینی را بر دوش خانواده ها گذاشته و زندگی آنها را گرفتار چالش کرده است.
وی با اشاره به تأثیر شعر در کمک به بیماران پروانه ای اظهار داشت: زبان شعر، قدرت نفوذ بسیار زیادی دارد و گاه یک بیت شعر و حتی یک مصرع، کار یک کتاب و یک سخنرانی را می کند. بدین سبب با شعر می توان توجه مردم و جامعه را به مشکلات این بیماران جلب کرد. به همین دلیل شاعران می توانند با سرودن اشعاری امیدبخش، با این بیماران و خانواده های آنان همدلی کنند و به آنها امید و قوت قلب ببخشند و در حقیقت در این مسیرِ سخت آنها را همراهی کنند.
بینش اضافه کرد: خیلی از شاعران ما دارای آوازه و شهرت و اعتبار هستند. آنها می توانند از این ظرفیت بهره گیرند و صدای بیماران پروانه ای باشند. این شاعران می توانند صدای بیماران پروانه ای را به گوش مردم دنیا برسانند و آنها قادر خواهند بود مانند سعدی فریاد بیماران پروانه ای باشند و با صدای بلند بگویند «تو کز محنت دیگران بی غمی؛ نشاید که نامت نهند آدمی» و بدین صورت، دنیا را متوجه وضعیت بیماران پروانه ای کنند.
مدعیان حقوق بشر در ردیف حرمله قاتل
رجاء محمد بیطار شاعر و نویسنده لبنانی با بیان روایتی از حضرت محمد (ص) که حکیم فردوسی آنرا اینطور به نظم درآورده «بنی آدم اعضاء یکدیگرند...» اظهار داشت: شناخت من نسبت به این بیماری بواسطه فراخون اولین جشنواره شعر بین المللی پروانگی در ایران بود اما چیزی که مرا متحیر کرد این بود که متوجه شدم، محاصره اقتصادی خودسرانه ای که کشورهای استکبار جهانی و در رأس آنها آمریکا بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل کرده اند، وضعیت سلامت صدها بیمار پروانه ای را با خطرات جدی و حتی مرگ روبرو کرده است.
وی اضافه کرد: عمق جنایت تحریم داروهای پروانه ای که در انحصار چند کشور است را می توان در آینه آن سؤال سرزنش کننده جاودانه امام حسین (ع) از لشکر عمر بن سعد پرسید که حضرت فرمود «اگر به من رحم نمی کنید، پس به این کودک شیرخوار رحم کنید» اما «حرملة بن کاهل» در جواب با تیر سه شعبه گلوی فرزند معصوم امام حسین(ع) را از هم درید.
بیطار اظهار داشت: این جنایتکاران نیز فرزندان پروانه ای ایران را از درمان محروم کرده اند. مدعیان حقوق بشر همین قاتلان و جنایتکارانی هستند که هدف برای آنها وسیله را توجیه می کند و با هدف تضعیف کشور ایران که عزتمندانه در روبرو شدن با ستم و سرکشی آنان قد علم کرده است، دست ها را به غیر انسانی ترین و فجیع ترین حربه ها آلوده کرده اند.
چرا جامعه جهانی از این داستان غمناک بیدار نمی شود
فاطمه بتول سایوز شاعر و نویسنده از ترکیه اظهار داشت: یکی از بی رحمانه ترین جنبه های تحریم ها، تأثیر آنها بر بیماران خاص است؛ بیمارانی که داروهایشان نه سلاح اند، نه ابزار قدرت؛ بلکه تنها امیدی برای ادامه زندگی. بیماری پروانه ای، نمونه ای از این تراژدی است. این بیماری با کوچک ترین تماس، زخم هایی عمیق و دردناک بر بدن بیماران برجای می گذارد اما رنج این بیماران، تنها به درد جسمی خلاصه نمی گردد.
وی اضافه کرد: در سالیان اخیر، خیلی از این داروها به سبب تحریم ها از دسترس خارج شده اند. کشورهایی که این داروها را تولید می کردند، تحت فشارهای اقتصادی و سیاسی، از ارسال آنها به ایران خودداری کردند. سازمان های جهانی کجا هستند؟ آنها که شعار حقوق بشر سر می دهند، آنهائیکه حتی برای دفاع از حق زندگی حیوانات، فریاد سر داده اند، چرا در مقابل این بی عدالتی سکوت کرده اند؟
سایوز اضافه کرد: هیچ کودک بیماری نباید قربانی بازیهای سیاسی شود. هیچ خانواده ای نباید از دسترسی به دارو های مورد نیاز عزیزانش محروم بماند. جامعه جهانی باید بیدار شود و قبول کند که تحریم هایی که زندگی انسان ها را تهدید می کنند، نه فقط غیراخلاقی، بلکه جنایتی مقابل بشریت اند.
فریاد مشکلات پروانه ای ها با شعر و ادبیات
سید مسعود علوی تبار شاعر و فعال فرهنگی از هنر شعر و شاعری به عنوان یکی از زیباترین، پرنفوذترین و اثرگذارترین راه تعامل بین دل های مردم یاد کرد و اظهار داشت: در طول تاریخ ایران زمین تا دوران معاصر حتی فیلسوفان، طبیبان، ریاضی دانان، مفسران قرآن، عرفا، پهلوانان و افراد سیاسی و مذهبی و دیگر اقشار جامعه هم ارتباط بسیار نزدیکی با شعر داشته اند.
این کارشناس تاریخ و تمدن ملل اسلامی اضافه کرد: شعر در تمام لایه های زندگی ایرانیان نفوذی قدرتمند دارد. به عنوان مثال امسال بزرگترین حمله پهبادی و موشکی تاریخ با نام وعده صادق یک با قرائت یک بیت از مقام معظم رهبری نضج گرفت «تو را است معجزه در کف زِ ساحران مهراس؛ عصا بیفکن و از بیم اژدها مگریز».
وی اضافه کرد: امروز در این جمع با حضور شاعران کشورهای مختلف جنبه های مختلف یک بیماری نادر و هولناک به نام بیماری پروانه ای وارد دنیای بی انتهای شعر و ادبیات می شود و زبان شعر در به لرزه در آوردن دل های های آگاه، در محکوم کردن تحریم ها، در بیان دیگر مشکلات پروانه ای ها در همدلی و همزبانی با آنان و خانوادهاشان یکی از اصلی ترین رسالت های خودرا فریاد می زند.
نشست ادبی پروانه های رخمی با حضور جمعی از مسئولین خانه «ای بی»، بیماران پروانه ای و اهالی شعر و ادب کشورهای ایران، افغانستان، هند، پاکستان، ترکیه، لبنان، سوریه، بنگلادش، الجزایر، و مراکش بصورت وبیناری به میزبانی گروه بین المللی هندیران انجام شد.
در این جلسه شاعران و هنرمندانی چون علیرضا قزوه، ایرج قنبری، رسول شریفی، ناصر دوستی، محمد مهدی پرویزی، سید تصور مهدی، علی مزمل، نغمه مستشار نظامی، فاطمه نانی زاد، زهرا مؤذنی، زهرا پرویزی، ناهید ستوده، سارا رمضانی، لیلی حضرتی، نجمه بنائیان بروجنی، زهرا امام وردی، نگین نقیبی، سولماز نصر آبادی، فاطمه شکل آبادی، مریم فرجی و صبا فیروزی حضور داشتند.
منبع: كونفه
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب